کد مطلب:224604 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:238
زمزمه های مخالفت
این جریان تا این جا با همه ی پیچیدگیهای سیاسی كه داشت به طور طبیعی پیش رفت، اما كم كم زمزمه هایی در گوشه و كنار پیدا شد.
آنان كه در سایه ی حمایت این دستگاه و حكام و فرمانروایان در ولایات مختلف از قلمرو وسیع اسلامی آن روز، ثروتهای بیكران اندوخته بودند و زندگیهای مرفه و آسوده ی پر از ناز و نعمتی برای خود ترتیب داده بودند، از نتایج و آثار این اقدام، سخت نگران بودند و حق هم داشتند نگران باشند.
«انتقال خلافت از آل عباس به آل علی»
آیا این امر برای سوء استفاده چیان و هزار فامیل آن روز قابل تحمل و حتی قابل تصور بوده است؟
آل علی كه طبق اندیشه ی علی، خلافت را تنها برای برقراری حق و عدل و جلوگیری از ظلم و سوء استفاده و نفاق می خواهند، با كسانی كه تار و پود زندگیشان از مجاری زور و زر تشكیل شده است چگونه می توانند در كنار هم همزیستی مسالمت آمیز داشته باشند؟!
مخالفان حسود و سوء استفاده گران ناراحت، سعی داشتند كه به هر نحوی شده است در اشاعه ی تخم بدبینی نسبت به آل علی بكوشند، حتی انتشار می دادند كه «امام رضا شیفته ی جاه و مقام است. زیرا به محض این كه از طرف مأمون از او دعوتی به عمل آمد او را اجابت كرد. بنابراین چگونه می تواند طبق عقیده ی طرفدارانش، مردی زاهد و رهبری معنوی باشد!»
[ صفحه 44]
اما البته طرز رفتار امام، نقشه های آنان را بی اثر و نقش بر آب كرد.
برخلاف انتظار آنان، گذشت زمان در ایجاد محبوبیت عامه و نفوذ همه جانبه ی امام، به سرعت كمك می كرد.
كینه توزهایی كه مرتبا آثار و شواهد كمالات علمی و معنوی امام را می دیدند، كسانی كه قبلا خودشان داعیه هایی در زمینه ی علوم و كمالات داشته و موقعیت هایی برای خود كسب كرده بودند و با بودن امام پایه های منصب های سطحی خود را متزلزل می دیدند، آیا می توانستند بی تفاوت باشند؟! یحیی بن اكثم ها، بارها شاهد مباحثات عمیق علمی امام با رؤسای سایر مذاهب و ادیان بودند و چون خود را از آن فضایل و كمالات خالی و پیاده می دیدند مسلما احساس حقارت می كردند. آیا آنان این شهامت را داشتند كه از وجود چنین مردی كه محیط كشور اسلامی را در شعاعی وسیع روشن ساخته است نه تنها ناراحت و متألم نباشند، بلكه او را هم تأیید و تقویت كنند.؟!
اصولا باید دید كه در طول تاریخ اسلامی تا امروز آیا حسادت ها و جاه طلبی ها اجازه داده و می دهد تا كسانی كه به عنوان اسلام و امور وابسته ی به آن در چهره های مختلف از مزایا و ثروتها و احتراماتی بهرمند بوده و هستند چنانچه در موقعیتی قرار گیرند كه دیگری را شایسته تر از خود در راه خدمت به اسلام بیابند، حاضر باشند دست برادری و همكاری به یكدیگر بدهند و خود را از خودخواهی و اسارت نفس و هوی پرستی
[ صفحه 45]
و جامعه ی خود را از غفلت ها و چند دستگی ها نجات دهند؟
به عبادت دیگر «خود را برای اسلام و مسلمین بخواهند»، نه اسلام و مسلمین را برای خود.
بد نیست از باب نمونه به یكی از حوادثی كه در توجه و شكوه و عظمت معنوی امام مؤثر بود و مخالفان و اشخاص ذینفع از وضع موجود، نمی توانستند شاهد آن پیشرفت ها و عظمت ها باشند اشاره كنیم و آن پیشنهاد مأمون در مورد اقامه ی نماز عید توسط امام علیه السلام بود.
آنان كه در سایه ی حمایت این دستگاه و حكام و فرمانروایان در ولایات مختلف از قلمرو وسیع اسلامی آن روز، ثروتهای بیكران اندوخته بودند و زندگیهای مرفه و آسوده ی پر از ناز و نعمتی برای خود ترتیب داده بودند، از نتایج و آثار این اقدام، سخت نگران بودند و حق هم داشتند نگران باشند.
«انتقال خلافت از آل عباس به آل علی»
آیا این امر برای سوء استفاده چیان و هزار فامیل آن روز قابل تحمل و حتی قابل تصور بوده است؟
آل علی كه طبق اندیشه ی علی، خلافت را تنها برای برقراری حق و عدل و جلوگیری از ظلم و سوء استفاده و نفاق می خواهند، با كسانی كه تار و پود زندگیشان از مجاری زور و زر تشكیل شده است چگونه می توانند در كنار هم همزیستی مسالمت آمیز داشته باشند؟!
مخالفان حسود و سوء استفاده گران ناراحت، سعی داشتند كه به هر نحوی شده است در اشاعه ی تخم بدبینی نسبت به آل علی بكوشند، حتی انتشار می دادند كه «امام رضا شیفته ی جاه و مقام است. زیرا به محض این كه از طرف مأمون از او دعوتی به عمل آمد او را اجابت كرد. بنابراین چگونه می تواند طبق عقیده ی طرفدارانش، مردی زاهد و رهبری معنوی باشد!»
[ صفحه 44]
اما البته طرز رفتار امام، نقشه های آنان را بی اثر و نقش بر آب كرد.
برخلاف انتظار آنان، گذشت زمان در ایجاد محبوبیت عامه و نفوذ همه جانبه ی امام، به سرعت كمك می كرد.
كینه توزهایی كه مرتبا آثار و شواهد كمالات علمی و معنوی امام را می دیدند، كسانی كه قبلا خودشان داعیه هایی در زمینه ی علوم و كمالات داشته و موقعیت هایی برای خود كسب كرده بودند و با بودن امام پایه های منصب های سطحی خود را متزلزل می دیدند، آیا می توانستند بی تفاوت باشند؟! یحیی بن اكثم ها، بارها شاهد مباحثات عمیق علمی امام با رؤسای سایر مذاهب و ادیان بودند و چون خود را از آن فضایل و كمالات خالی و پیاده می دیدند مسلما احساس حقارت می كردند. آیا آنان این شهامت را داشتند كه از وجود چنین مردی كه محیط كشور اسلامی را در شعاعی وسیع روشن ساخته است نه تنها ناراحت و متألم نباشند، بلكه او را هم تأیید و تقویت كنند.؟!
اصولا باید دید كه در طول تاریخ اسلامی تا امروز آیا حسادت ها و جاه طلبی ها اجازه داده و می دهد تا كسانی كه به عنوان اسلام و امور وابسته ی به آن در چهره های مختلف از مزایا و ثروتها و احتراماتی بهرمند بوده و هستند چنانچه در موقعیتی قرار گیرند كه دیگری را شایسته تر از خود در راه خدمت به اسلام بیابند، حاضر باشند دست برادری و همكاری به یكدیگر بدهند و خود را از خودخواهی و اسارت نفس و هوی پرستی
[ صفحه 45]
و جامعه ی خود را از غفلت ها و چند دستگی ها نجات دهند؟
به عبادت دیگر «خود را برای اسلام و مسلمین بخواهند»، نه اسلام و مسلمین را برای خود.
بد نیست از باب نمونه به یكی از حوادثی كه در توجه و شكوه و عظمت معنوی امام مؤثر بود و مخالفان و اشخاص ذینفع از وضع موجود، نمی توانستند شاهد آن پیشرفت ها و عظمت ها باشند اشاره كنیم و آن پیشنهاد مأمون در مورد اقامه ی نماز عید توسط امام علیه السلام بود.